Datça'dan uzaklaşmıştım. Bir ayı aşkın süredir Marmaris'teydim. Bu kendime verdiğim bir ceza idiyse...
Kendime neden ceza verdiğimi de anlamamıştım...
Artık dönmek istiyordum, onun derin deniz rengi gözlerinin içine bakmak istiyordum. Beynim onu düşünmeden duramıyor, düşündüğümde de onu hiç bırakmamak istiyordum. Aramızdaki yaş farkı beni ürkütüyordu, onun özlemleri, bekletileri karşısında ben hayata demir atmak isterken, o hayata açılmak istiyordu. Öğretmen olduğunu duymuştum. O mesleğini yapmak istiyordu. Ben ne istiyordum ki balıkçılık yapmak mı? Bu yüzden mi buralara gelmiştim?..
Kafam çatlıyor binbir düşünceyle boğuşmaktan yorgun düşüyordum...
Bu gece teknede denizi seyrederken içim sıkıldı. Bir şey oluyordu, birden "Hazan" dedim. Bir şey vardı kesin...
Yüreğimde duyduğum bu sıkıntının bir nedeni vardı ve bu da onunla ilgiliydi. Tekneyi çalıştırdım. Sabah uyandığında beni görsün ve aynı şekilde gözlerindeki sevinç parıltısıyla baksın istedim...
****
Bitmez
Mavigün
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder