— hayatı tanımlara sığacak
tanımsız kişiden
bedeninin aksini
otobüs durağının camında
ruhunu kalbinde görüp
beğendiği kişiye —
(sana hiç mutluluktan söz etmiş miydim?
ya gökyüzündeki gülümsemenin
ne renk olduğundan
o sabah?)
namerdim
güneşten bir dirhem çaldıysam
ve zakkum köklerinden özümleyip
sevgiyi
kenger sakızı gibi
saldıysam yüreklere
ceza giymeyeceğim yaptıklarımdan
–- sevmek istisna —
kulluğumdandır
düşen ilk yağmur damlası olmak
ve bozup eylemsizliği,
kırıp kalemi
mahkûm etmek suyu aşka
gerçek şu:
ben yalnız
boşayıp zincirlerinden uçurtmamı
salmadım bulutlara
o sabah
kapkara gökyüzünde
karalanası diye
(peki delilerden bahsetmiş miydim?
ya yalnız onların
mutlu olduklarından?)
itiraf ediyorum:
şair delidir!
Özgür Macit
