bir bir karası silinir camların
anlamsız yüzünde yorulur
uykusuz gecem
sere serpe çizgileri dökülür avuçlarıma
dağınık saçaklarında hüzün
ağlar kanaviçe işlemeli perdem
kurumuş portakal dallarına konar
birkaç minik serçe
ve binlerce sitem
usulca girer yalnız odama
mahcup açan güz güllerinin
bir demet gülücüğü
yeniden umuda yelken açar
mavi pencerem
Murat Aydın
