Diyorum ki bir gün
sevdamı yüreğime yüklesem,
alıp gölgemi yanıma
dağ deniz çekip gitsem...
Dolanır ayaklarıma güz,
anamın yanık ninnileri
kor beni çaresiz...
Bir yanı Mecnun olur kıyılarımın, bir yanı Leyla
bir yanı Yusuf olur kuyularımın bir yanı Züleyha
uçurumlar doldurur bakışlarımı
yönümü nereye çevirsem...
Kalsam, sığdıramam bu deli maviyi
ihanet kokan soluğuna metropollerin.
Üşür gözlerimde yediveren tomurcuk
yedigöğün yıldızları
yüreğimde bir maral ağlar
hangi suya eğilsem...
Kanayan bir yara olur özlemim
içli bir sonbahar bestesinde
akıp gider sancıyarak mevsimlere
her kirpiğimde bir gül ıslanır
hangi şarkıyı dinlesem...
Gözlerimde bilinmiyen adresler
kulağımda uğuldayan sesler
durmadan bir ezgi sarıyor içimi
dudağımı kanatıyor şiirler
ah ben bu sevdayı kime nasıl söylesem...
Tanrım!..
Nedir bu gecelere sığdıramadığım hüzün
yüreğimi ikiye bölen sancı
nedir bu acemi sevda,
mavilere tutkun yanım
eğer ben şair değilsem...
Bir rüzgar soluğu türkülerdeyim
bir güvercin kanadı göklerde
bulutlar bulutları kovalar
dalgalar dalgaları
durmadan bir deniz çalkalanır gözlerimde
bir yol uzanır
ah nasıl özlem kokuyor uzaklar bir bilsen...
Nuri CAN / 1977 Arnhem
