Çocuk ve Melek

Bir ev yaptı da çamurdan,
İçine gönlünü koydu.
Çöp topladı şurdan/burdan,
Beşik yaptı da uyudu:

Rüyasında dedi Melek:
-İyi ama, ya büyürsen,
N'olur beşik bilmek gerek?
Çocuk güldü: -Varsın ya sen.

Ben büyürüm ve ölürüm,
Ama çocuklar tükenmez.
Bunun içindir ki, hürüm,
Bayrağım hiç burçtan inmez.!

Melek güldü: -Tatlım, canım,
İkimiz aynı soydanız.
Sen benim görünen yanım,
Üstelik aynı huydanız.!

Melek döndü dünyasına,
Bırakarak bu yüzünü.
Çocuk daldı hülyasına,
Rüyadan açıp gözünü...

Muhsin İlyas Subaşı