İzmir Ağlar Ağzımın Kenarında

Bıraktım siyah saçlarımı rüzgarlarına Puslu sabahında bir Ege türküsünün Işıklı sevdalardan geçtim İzmir şahidim Yine üzüm yine şarap yine aşk ve yine fırtına sokaklarımda Ah yüreğim kimse bilmez nasıl kokar ayrılık fesleğenler nasıl sızlar tenimde... İzmir ağlar ağzımın kenarında ıslak bir kadın olur dökülür yüzüm aşık bir vapur geçer martılar suskun... Emine Deniz

Sonbahar Ölüleri (1)

Küf kokulu kadınlar oturur basamaklarında darağacımın Perdelerde ihanet gözenekleri, parmaklarında isyan Hiçbir intikam yaşanmış değil Ve hiçbir aşk ...eksik kalan Bütün duraklar sonsuz Susuz sonbahar Kapatın gözlerinizi Unutulmuş ne varsa geceden Ne kaldıysa unuttuğunuz gündüzlerinizden Toplanın Üfleyin soluklarınızı ölü ceninlerinize Doğurgan kadınlar mevsimidir yaşanan Parmaklarında iğne izleri gözlerinde gam Ne bir şiirdir şimdi efkara dadanan ne sureti çarmıha gerilmiş Meryem Öfkesini buza çevirmiş gölgem Gider misin git desem Sahipsiz aşklar gömüldü şehir mezarlarına Çıplak ayaklı çocuklar soluk benizli kadınlar ağladı sokak başlarında Ellerinde mendiller dilenci geçitleri Uyusun sonbahar ölüleri... Emine Deniz