Gittin

Gittin, dağ gibi büyüdü yalnızlık
Issızlığın iki ucunda şimdi sen varsın
Tam ortasında: yokluğun yokluğun yokluğun
O konuşsa konuşur, sussa susarsın

Gittin, taş atarak denizlerime
Halka halka genişleyen anıların kaldı
Girdin çıkmamak üzere dehlizlerime
Birden yaşamanın hızı azaldı

Gittin, boşandı içimde sevincin yayı
Kim öğretecek bana ah, sensiz yaşamayı


Sedat Umran

Güle Şiirler

Ben ne zaman bir kelebek görsem
Seni anımsarım,
İncecik bir kelebek
Düşlerime konup konup kalkan
Ufalanmış bir hüzün tozuna
Bulanmış kanatları...
Ben ne zaman bir gülüş duysam
Sana uyanırım,
Sakar karanlığıma gündüzün.
Aydınlanır duygumun her katı
Seni görürüm...
Ben ne zaman bir gül koklasam,
Elindeki gül daha çok gül olur
Dolarsın gözlerime
Toz pembe bir düş gibi...
Ben ne zaman bir çift göz görsem,
Hüzne uyumuş tembel kış suları
Suyunu taşırmayan bir havuz
Güzün gri kanatlarıyla örttüğü
Seni anımsarım...
Ben ne zaman bir çift el görsem
Bileğinde ters takılmış altın saat
Altınla kaplanır sevincim
Ve ben özlemlerimin renkli uçurtmalarını
Sana uçururum...


Sedat Umran