saatler
ömrün
şehrin
saatleri
acıların
ayrılıkların zamanı şimdi
kan rengi mutluluklar dökülür
mavi göklerin kapıları açık şimdi
ne gelirse başım gözüm üstüne
acılarla yıkanmak istiyorum bugün
varsın ayrılıklar dağlasın ruhumu
ihanetler yaksın, kavursun
saatler
ömrün
şehrin
saatleri
acıların
ayrılıkların zamanı şimdi
kan rengi mutluluklar dökülür
ben ağlarım sevinçten
kalbimi açıp da bakamaz kimse
neden ağladığımı da bilmezler
zannederler ki güneşini kaybetmiş bu adam
oysa ben sadece ağlamak istiyorum
saatler
ömrün
şehrin
saatleri
acıların
ayrılıkların zamanı şimdi
kan rengi mutluluklar dökülür
ben yürürüm birbaşıma
çırılçıplak ıslanırım
gölgemi takar peşime giderim
adres sormadan kimseye
hiçbir yere varmadan giderim
saatler
ömrün
şehrin
saatleri
acıların
ayrılıkların zamanı şimdi
kan rengi mutluluklar dökülür
ben tutuklu kalırım bulutlara
yollar meçhul bir mezarlığa çıktığında
belki değişir yalnızlığımın kaderi
saatler
ömrün
şehrin
saatleri
acıların
ayrılıkların zamanı şimdi
kan rengi mutluluklar dökülür
kalbimin saati yeni bir aşk için çarpar
ben giderim vakti geldiğinde
can ikizimi bulurum
göğün altında ya da ta en tepesinde
evet ben bir gün aşkı bulurum
saatler
ömrün
şehrin
saatleri
vakit doldu, yine yolcuyum
yitirmeden umudumu giderim
anladım aşkı anca göklerde bulurum
kalbin saati durmuşsa sonsuzluk başlar
artık aşk sonsuz olacaktır...
İsa Yılmaz
