sus !
gözlerindeki fırtına yeter içimde korkular yığmaya
sövmene gerek yok
görüyorum dilinin ucunda pimi çekilmiş sözleri
(ama yapma)
sen ki
en hırçın suları ardına alıp kafa tutmuşsun hayata
suskunluğunda kaç savaşta kaç kurşun yemişsin
bu kahrolası kente sarıp yalnızlıklarını
bir sigara dumanına kaç vagon yüklemişsin
en kanlı meydanlarda tırnaklarını bırakmışsın
nankör ellerden kaç kırbaç inmiş sırtına
yokluğumda kaç gecede sarhoş yağmurlara ağlamışsan
uzaklıklar benim suçum değil...di
(ama yapma)
gözlerini kaç renge buladı kadınlar bilmem
ya ellerin kaç günaha soyundu aynalarda
kaç boy saç teline düştü soluğun
kaç sevişmeleri aşk diye sundular sana
ya da sevdin belki de
belki de çok sevdin
umurum değil
benim gözlerim yeter senin arınmana
bir benim göğsümde masumsun
bir benim yanımda dolaştırırsın içindeki çocuğu
çıplak ayak seslerinde küçük hikayeler anlatırsın
bırak kendimi kandırayım
bu kentin ismi kadar kazılmışken alnıma
suskunluğuna kaç pişmanlık sığdırırsın
susma...
ben ne çok biriktirdim seni içimde
sen başka bedenlerde boylanırken
kaç kız doğdu bu şiirlerde
kaç kadın öldü
kaç yaprak düştü mevsimlerden öbek öbek
yılmadım
seni benden silemedi hiçbir gece
her güne biraz daha sen dolu kalktım
her sabah ezanında adınla ağladım
bil ki
her kırgınlığında dağılırım
her kızgınlığında yanar yüreğim
her yokluğunda kanar şiirlerim
ve bir kez daha gidersen
ölüm; iki kişilik çöker boğazıma
oysa boynumda en çok soluğunu severim...
etme...
Arzu Altınçiçek
