Bir yürek simgesiydi aşk
Gül ona vurgundu çaresiz
İçli ağıtları rengine vururdu
Yoldan geçenler bakıp dururdu
Yüzlerine gülün rengi titrerdi
Adı aşk
Dilleri sözcük bulamazdı
Adı aşk
Çaresiz boyun bükerdi
Adı aşk
Aşkın bahçesiydi dünya güzeli
Mevsimlere düşen bahar gazeli
Bu ömürden başka yok çare yok
Bir derde düşmüşse gönül
Kuşkusuz dillere düşmüşse sevda
Adı Mecnun'a ve Leyla’ya dönüşmüşse
Adı aşk...
Recep Garip
