Ben Böyle Değildim

Anlatın ne olur tek tek bana
Değiştim mi ben, ben böyle miydim?
Bu kadar mıydı mutlu günler?
Kimim kaldı ah, beni kim dinler?

Anlatın ne olur tek tek bana
Tükendim mi ben, ben böyle miydim?
Ağlamazdım, yakışmazdı..
İlk damla ah, ne zaman aktı?
Ben böyle miydim, böyle miydim?

Ben böyle değildim..
Kaçamıyorum.. Buluyor beni..
Kendi yaşlarımla boğuyor beni, boğuyor beni..
Ah nerede yirmili yaşlarım?
Yoruldu kalbim, ben böyle miydim?
İlkbahardım, hiç üşümezdim
Buz kesiyor artık günlerim
Ben böyle değildim, böyle değildim
Kaçamıyorum.. Buluyor beni…
Kendi yaşlarımla boğuyor beni, boğuyor beni..

Durduramıyorum, yetmiyor gücüm
Liğme liğme gecem gündüzüm
Sonuna geldim.. Kapandı devrim..
Artık dizlerimin üstündeyim

Söz: Cem Senyücel
Müzik: Yusuf Demirkol
Zakkum

Sanrı

Gün yeni doğarken odanın balkonuna
Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına
Birkaç saat daha var seslerin çoğalmasına
Bakir telaşlar için insanların uyanmasına...

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun...

Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi
Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişteki günleri
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına
Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla
Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla
Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana...

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak
Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak
Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar
Dokunuyor Ankara, gözyaşına rüzgârıyla...

Zakkum

3 Elma

Çocukken de böyleydim
Özel biri değildim...
Düşe kalka büyüdünüz
Ben sadece izledim.

Gökten üç elma düşmüş
Diye biten masallarda
Büyüyünce anladım
Üçü de yasaktı bana

Ben hapsederken kendimi
Size kaldı sokaklar..
Upuzun bir hayat var
Ben hep sonunu bekledim

Hapsettim ben kendimi
Size kaldı sokaklar
Uzun bir hayat var
Ben hep sonumu bekledim

Bir okyanustu yaşam
Mutluydunuz açıklarda
Korktum ben yüzemedim
Gelemedim yanınıza...

Bir okyanustu yaşam
El salladım size uzaktan
Korktum ben gelemedim
Boyu geçmeyen kıyılardan...

Söz: Cem Senyücel
Müzik: Yusuf Demirkol

Zakkum

Hipokondriyak

“bir, iki, üç, dört, beş, altı, yedi, sekiz, dokuz, on…., yirmidokuz, otuz, otuzbir, otuziki, otuzüç, otuzdört...”

Her birliktelik kalbinin emzireceği bir yeni bebektir.
Önce emeklemeyi sonra yürümeyi öğretmen gerekir.
Kalbindeki sütü tüketmediler mi?
Bazen hiç başlamaması bir gün bitmesinden iyidir.
Çünkü beraberlik yaşlanırken bir terkediş gençleşir.
Seni hiç terketmediler mi?

"doksandört,doksanbeş,doksanaltı,doksanyedi,doksansekiz,doksandokuz,
yüz,yüzbir..."

Aslında dostluklar da kardan adam gibidir.
Eriyecekleri bile bile inşa edilir.
Kapım neden hiç çalmıyor artık?
Fotoğraflardaki insanlar hatırlıyor mu beni? İsimleri neydi?
Bunların yüzleri çok tanıdık...
Yalnız kalmak bir ilaç mıdır yoksa hastalığın ta kendisi mi?
Işığı görünce karanlığa kaçıyorum hemen böcekler gibi.
Bir şeye çok uzun süre bakarsan onu görmemeye başlıyorsun.
Hayat, keşke bu kadar etobur olmasaydı...

İşte sen! Kurbanlarından korkan kanlı zalim bıçak...
Sen! Kendi gölgesinden bile korkan bir paranoyak...
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Sen! Kırık cam üstünde yalınayak ve çırılçıplak...
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Bir paranoyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Bir paranoyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Bir paranoyak
Bir paranoyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Kalbi çoktan iflas etmiş bir kardiyak !
Kalbi çoktan iflas etmiş bir kardiyak !
Yalınayak ve çırılçıplak...
İşte sen !!!!
Bir paranoyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak
Bir paranoyak
Bir hipokondriyak
Bir hipokondriyak

Siz ikiniz siz ikiniz benim hakkımda ne konuşuyorsunuz?
Senin... Senin ismin neydi?
Her birliktelik kalbinin emzireceği bir yeni bebektir. Önce emeklemeyi sonra yürümeyi öğretmen gerekir.
“üçyüzyirmidört, üçyüzyirmibeş, üçyüzyirmialtı, üçyüzyirmiyedi, üçyüzyirmisekiz, üçyüzyirmidokuz, üçyüzotuz…”

Müzik; Zakkum
Söz; Cem Senyücel

Zehr-i Zakkum