Ellerim üşürdü, üşürdüm.
Şehrin vitrinlerinden kayardı düşlerim
seni düşünürdüm.
Sense, bir başka mevsimde sağanak halinde yağardın
başka ülkelere sımsıcak.
Ellerim üşürdü.
Nikotin kokan ellerim üşürdü ve...
Bir sigara daha yakardım.
Şehir ıslanırdı duman duman.
Çocuklar uyanmış olurdu
düşlerini kaybetmeden uykularından,
benimse kabuslarım kese kağıdı buruşukluğunda
asılı kalırdı gündoğumlarına.
Ellerim üşürdü
ellerim üşürdü, donardı.
Donardım teninin yokluğuna değince ve
bıçak ağzı bir yalnızlık ikiye bölerdi her şeyi.
Bir yarısı sen olurdun her şeyin, bir yarısı ben olurdum hiçbir şeyin.
Ellerim üşürdü, üşürdüm.
Bir bardak çay ve taze bir simit gibi kokardı rutubetli geçmişim.
Küçük bir saçak altı kahvesinde güneşi soğuturdum.
Sonra denize karşı
kimsesiz bir adam gibi dalgalar hıçkırıklarımı boğardı.
Varlığına açken, muhtaçken bir lahza görmeye seni.
Ellerim üşürdü, üşürdüm ve doyardım yokluğuna.
Donardım.
Martılar göç ederdi,
demirlerdi tüm gemiler limana boşalırdı deniz
yürüyüp çıkardı balıklar tuzlu bir yaşamın soluk aralarından.
Seni düşünürdüm.
Su olurdum, toprak olurdum, kuş olurdum ama
yaşam olmayı beceremezdim.
Sensizliğinde acemi bir ölümü karşılardım.
beceremezdim ölmeyi...
Ellerim üşürdü, üşürdüm.
Tanıdık bir adam sesine karışırdı hüzünlerim.
Kapanan bir kapı sesine kilitlenirdim.
Duvar, duvar karanlık büyürdü içimde yollar,
ne bir köşe başı, ne bir viraj ne dur ne durak
adımlarım soluklarını arardı kayıp yollar da
sonra, bir kadın çığlığı kayardı yıldız yıldız.
Önce ilk bahar defnedilirdi karınca ayazında
sonra bir pervane yanardı.
Gözlerimin sırılsıklam aydınlığında
kanatlarına işlerdi yaşanmamış bir yaz kelebeklerin.
Sonbahar geçerdi, kar yağardı.
Ellerim üşürdü, üşürdüm...
Ve Şubatla biterdi bir masalın son cümlesi
seni düşünürdüm...
Ali Uluraspa
