Liman kahvesinden içeri girdiğimde Mehmet ve kankası Ali'nin oturduklarını gördüm.
-"Ekin kaptan, bilsen sen yokken neler oldu" dedi Ali, sesinde neşeli bir hava vardı;
-"Mehmet evleniyor."
Hayatta kimseyi nasıl neden kimle evlenir diye merak etmeyen ben, o gün ağzımdan bu sözlerin nasıl çıktığına sonradan hep şaşırdım...
-"Sevindim Mehmet, sözlün Zehra'ydı sanırım, Allah mesut etsin..
Kahvede bir gülüşme oldu, kenarda oturan Zehra'nın babasının başı önde kimseye belli etmeden dışarı çıkışından yanlış bir şey söylediğimi anladım, ben sormadan;
-"Yok Ekin kaptan, ben Zehra ile değil okullu Hazan'la evleniyorum...
-"Nee Hazan mı?"
-"Ne o kaptan çok şaşırdın."
Öksürdüm... Aslında zaman kazanmaktı tüm niyetim... Yüreğime, böğrüme, mideme her yerime yediğim yumrukları bertaraf etmeye çalışıyordum.
Neden sonra;
-"Yok ben, şeey, sözlün diyecek oldum..."
-"Boşver Ekin kaptan, sen de düğüne davetlisin. O iş kapandı anlayacağın."
Orada duramadım. Liman kahvesinin kapısını açtım biraz nefes almam gerekiyordu. Uzun süre nefesi almaya çalıştım... Boğuluyordum...
****
devamı var...
Mavigün
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder