Gün yeni doğarken odanın balkonuna
Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına
Birkaç saat daha var seslerin çoğalmasına
Bakir telaşlar için insanların uyanmasına...
Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun...
Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi
Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişteki günleri
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına
Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla
Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla
Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana...
Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak
Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak
Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar
Dokunuyor Ankara, gözyaşına rüzgârıyla...
Zakkum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder