Kankam'a Mektuplar

Saçımın kızılından kaçan dalga
mademki sığındı
başak renkli saçlarına
O halde dinle kanka...

Sanıyorum ki,
sendeleyeceğime dair
endişelerin var.
Ama korkma,
sadece
geçtiğim asma köprüdür sallanan
ayağımın altında.
Benim adımlarım hâlâ
aynı sağlamlıkta.

Hem marifet mi
müebbete nöbet tutmak
ekildiğin toprakta?
Asıl hüner,
düştüğün yerden
bir avuç tohumla kalkmakta.
Güçlülük dediğin ne ki?
O sadece
bir dudağı yerde bir dudağı gökte
ve bizim emrimize amade,
bir bacı kalfa
Üstelik,
Onun bir eli İstanbul’sa
bir eli de Ankara
Değil mi Kanka?

Varsay ki akşam olmakta,
ne çıkar?
Bence güneş;
Yeniden doğabilmek için batmakta.
Ve
Her yeni gün,
gece boyu güzellik uykusuna yatmakta.
Umut dersen,
O zaten
yüreğimizde halka halka
Yinede gelir mi dersin sırtımız yere?

Hiç sanmam Kanka!

Bilesin işte
madem ki
O can tek ‘var’ ımız
bundan sonra
Emanettir gözünün ayarına.
Kısaca;
Az vardı sende geceden,
bir de biz düştük bacadan.
Bir örtü at üstümüze keçeden
Ha gayret Kanka!

Bir resmin çizilip az sonra
konulacak usumun duvarına.
Konulacak konulmasına ya,
Asidir kalemim.
Hüsranı çizmez.
Gülümse Kanka...


Mine Özdemirtaş
http://www.youtube.com/watch?v=_j54fbSmCKM&feature=PlayList&p=CDE5DAC7D9C7EBCA&playnext=1&playnext_from=PL&index=48