Diyorumki bir gün
sevdamı yüreğime yüklesem
alıp gölgemi yanıma
dağ deniz çekip gitsem...
Dolanır ayaklarıma güz,
anamın yanık ninnileri
kor beni çaresiz...
Kalsam
sığdıramam bu deli maviyi
ihanet kokan soluğuna kentlerin,
üşür gözlerimde yediveren tomurcuk.
Yedigöğün yıldızları...
Yüreğimde bir maral ağlar
hangi suya eğilsem...
Kanayan bir yaradır özlemim
güz kıyılarında
bulutlar gibi nehirler gibi
akıp gider sancıyarak mevsimlere
her kirpiğimde bir gül ıslanır
hangi sarkıyı dinlesem...
Gözlerimde bilinmiyen adresler
kulağımda uğuldayan sesler
durmadan bir ezgi sarıyor içimi
dudağımı kanatıyor şiirler
ah!..
Ben bu sevdayı kime nasıl söylesem...
Tanrım !..
Nedir bu gecelere sığdıramadığım hüzün
yüreğimi ikiye bölen sancı
nedir bu acemi sevda
mavilere tutkun yanım
eğer ben şair değilsem...
Gözlerimde mavi telaşlar
yüreğimde mavi gözyaşları
maviler boyu vuruldu gölgem
denizi kirlenmiş bir martıyım artık
ağlamaklığımı sorma ey hayat
uçurumlar doldurur bakışlarımı
yönümü nereye çevirsem...
Bir rüzgar soluğu türkülerdeyim
bir martı kanadı göklerde
bulutlar bulutları kovalar
dalgalar dalgaları
durmadan bir deniz çalkalanır
bir yol uzanır durmadan önümde
ah nasıl özlem kokuyor uzaklar bir bilsen...
Nuri Can
15/ 10/1980 İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder