Göl gözlü sevdaydı yağmur yüzlü/m
ellerinde tutalı başıboş bulutları
parmakları ıslak omuzları dağ başı yalnızlığı.
Çekinmeden dokun şiirin puslu gözlerine
uyanırsa avuçlarında güneşin deli saçları
İstanbul duymadan uçur yaralı martıları
biri bende kalsın!
Nasılsa acıya alışıktır bir yanım/ız
göğün en mavi yerinde kalınmıyor hep
ve yağmur en çok gece yıkar çatıları
Elsa'ya yazılan şiirlere benzer hasret.
Ertelenmiş kadın çığlığımı
ve renklerinde yakalarsan gökkuşağını
bir fotoğrafa ver adımı.
Sana baharı son bir düş getirirse dizeler
solmayan yaprakları saklarsa parklar
çocukluğu getirir baloncu yeniden
saçları sık örgülü kurdelesi beyaz
gülüşü yeni çiçeklenmiş nar ağacı
yine de hazan boy göstereli
rüzgâra alınıp
yağmura küsüyor
kışa yatıyor sensizken her mevsimin bağrı!
Bu şehri bölüyor ya deniz iki sevdaya
iki elim iki yanımda sessiz
caddeler isimsiz.
İnce boyunlu kuğuysa hüzün
sakladığı özlemle avunur yüreğin atışı
bağlı kanatlarında kalıyor ya özgürlük dediğin
ve;
Sana büyük bir sır söyleyeceğim kapat kapıları
"ölmek daha kolaydır sevmekten"
Göllere yansıyan sabır aynalarına bakalı yüzü/m
bir o kadar duru bir o kadar eksik
bir şiir ki adı yok.
Neslihan Yazıcılar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder