Sevgili-m Günlük

Merhaba sevgili günlük, aylar sonra yine yeniden sayfalarını karalıyorum.
Neden karalıyorum...
Ne bileyim karalıyorum işte.
Bu yıl sezon hiç başlamayacak gibi duruyor. Çevrede kimsenin yüzü gülmüyor.
Gülmeyi unutan insanlar ülkesi olduk.
İnsanlara umut, mutluluk, huzur veren şeyler o kadar az ki, ne asık suratlara ne de
Recep İvedik'in bu kadar popüler olmasına şaşmamak gerek.
Neyse ukalalık yapmayayım fazla, o zaman ne yapayım?
"Katip arzuhalim yaz yare böyle"
Eskiden arzuhalcilik diye bir meslek vardı. Halen var mı acaba? Bilemiyorum.
Adliyelerin kapısında, önlerinde küçük bir masa, üstünde bir daktilo, masanın ardında bir iskemle, iskemlede oturan zayıf yaşlıca bir tip...
İşte arzuhalci...
Adliyede dava mı açılacak, nüfus cüzdanı mı değişecek, pasaport mu çıkarılacak, velhasıl devlete işi düşen her vatandaşa, ücret karşılığı aracılık eden yol gösteren işlemleri başlatan kişilerdi arzuhalciler...
Azıcık aradım bir de fotoğraf buldum. Bu amca biraz şişman gerçi, benim hayalimdeki tip zayıfçaydı ama olsun...
Sevgili günlük, bundan sonra biraz daha sıkça beraber olacağız zannederim. Neden dersen, yaz geliyor, mesai uzamaya başladı daha şimdiden saat 21 i aşıyoruz bir hafta on güne kalmaz mesai 24 e kadar uzar. Bizde turizm esnafı olarak papazı buluruz...
Gerçi şimdiden bulduk gibi duruyor, bu sahte içkiden ölenler turizmin başını oldukça ağrıtacak gibi...
Ahanda ismim okundu, ben kaçarım. Yarın devam ederiz muhabbete...
İyi Akşamlaaar...