Bir çift güvercin olmak var...

Ne beyazdır sevmek
dokununca sevenin kanatları
tüy tüy uçuşur içindeki haz
gökyüzü mavi yatak
bir çift güvercin olmak var...

I.
Sana çocukluğu anlatmadım hiç
beyaz kurdeleli günleri saçıma bağladığımı
beslenme çantamdaki sabun kokusu tenimi
annemin tasta tarağı ıslatarak
saçımı taradığı acılı günleri...

Ne çok düşerdi dizlerim çocukluğa
dizelere kanardı
Ayşegül tatilde olur
boyama kitabım ellerimi boyardı
nerden bilirdim hayatın gökkuşağı olduğunu.

Bir çocuk yanım var
kadınlığa yenik düşen
ne zaman kırmızı pabuç giyse
bayram sandığım günler
mendilimde kalan sözceler
gözlerimle yaş duası dökerken...

II.
Sana büyümemi de anlatmadım
ilk âşık olduğumda
gözlerimi kaybettiğimi
kavak yelleri pamuk uçururken.

Islaktı çocukluğum babam giderken
bir avuç lâle bir yaşlı köpek
gördü gözlerimi sağanakken
hiç söylemedim nisan yağmuruna
neden az yağdın benden.

III.
Cemre sakladım ceplerime
çocukluğum toprağa
gençliğim havaya
şimdim suya düşerken...

su perisiyle haşır neşirliğim bundan
göllerinde bekleyen nilüferde...

IV.
Kuşlar beyazdır
sevgi de beyazsa
ne duruyorsunuz kuşlar beyaza uçsanıza...

Gaganızda ne getirdiniz bana?
Kuşlar; Tek yürekte bir çift sevda...


Neslihan Yazıcılar