21 Ocak 2009 Çarşamba

ANKA


Ufukta umut,
Umutta ufuk yüklü bulut,
Rüzgârla esmek istiyor gönlüm.
Yağmur yağdırır yüreğime
Sırtında Kaf dağını taşıyan Spartaküs.
Tılsımında ebabil,
Küle gizlenmiş kor ateş,
Söküklerini dikiyorum gecenin,
Boğulmuş güne rehin.
Söndürüyorum ışıklarını yalnızlığın,
Nasılsa gece, yakamoz düşürdü denize.
Ufukta umut
Umutta anka…

Necat İltaş

1 yorum:

Adsız dedi ki...

ah canım kardeşim..
şair ne güzel anlatmiş..

''umut'' öyle sihirli bir duygu insan yüreğinde..
imkansızlıklar uçurumunda tutunduğun minik bir dal parçası gibi..

kimseyi ''umutsuz'' bırakmasın yaradan dünyada...

bu arada biliyorsun ki yorum yazmasamda yaptığın güzelliklere
hergün bakıyorum..

Güzel yüreğine ve ellerine sağlık..

sevgilerimle kardeşim..