11 Kasım 2008 Salı

Penceresiz Kaldım Anne


hani benim sevincim nerede;
bilyelerim, topacım,
kiraz ağacında yırtılan gömleğim?
çaldılar çocukluğumu habersiz..

penceresiz kaldım anne,
uçurtmam tel örgülere takıldı..
hani benim gençliğim nerede?

ne varsa buğusu genzi yakan,
ekmek gibi, aşk gibi,
ah, ne varsa güzellikten yana,
bölüştüm, büyümüştüm.
içime sığmıyordu insanlar..

bu ne yaman çelişki anne,
"kurtlar sofrasına" düştüm..
hani benim direncim nerede?

hani benim övüncüm nerede;
akvaryumum, kanaryam,
üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
aldılar kitaplarımı sorgusuz..

duvarlar konuşmuyor anne,
ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
hani benim gençliğim nerede?

daha kapılmamışken rüzgara,
tatmamışken rakıyı,
şiire yeni-yeni başlamışken,
koştum, dağlara koştum;
daha öpmemişken hiçbir kızı..

yağmurları biriktir anne,
"çağ yangınında" tutuştum..
hani benim bilincim nerede?

Yusuf Hayaloğlu

http://www.youtube.com/watch?v=YuJrvyRYtY4&feature=related

4 yorum:

Adsız dedi ki...

sen nerdesin anne...

eylem dedi ki...

canım ya kıyamam
sen neredesin anne demiş
özlemiş annesini bende özledim annemi

kankacım olan var olmayan var niye yazıyorsun böyle şeyler
bu cümle çok tanıdık geldi bana :)

gerçekten güzel bir şiir dokunuyor insanın yüreğine
paylaştığın için teşekkürler ellerine sağlık...

no name dedi ki...

Hımmm...!.,?
Bende çok özledim...
Evet kankacığım haklısın,
Olan var,
Olmayan var...

eylem dedi ki...

kankacım seni üzmek için demedim ben
kırdıysam özürdilerim