Gece
Ah, sen ey, ölüm kadar sonsuz olan
Ve dar bir tabut gibi rahat uyku !
Islak geceyi örtün kalbim, uyu !
Artık uykuyla tek başına kalan
Ruhum gemiler uğramaz bir liman
Bir tanrı gibi her tarafta korku;
İşliyor bütün saatler kurmadan,
Dışarda yağmur yağıyor durmadan,
Görmüyor pencereler sonsuzluğu.
Beni dibine çeker misin kuyu !
Bitti gücüne güvendiğim zaman,
Gökler yakın bir ayrılıkla dolu;
Aynasında yüzüm dalgalanan su,
Nağmesine vurgun olduğum umman.
Al beni rüzgâr! kül et beni volkan !
Toprakta o baş döndürücü koku
Ve ölüm, gece içindeki çoban.
Gel yetiş, ey pişmanlık ! işte yaman
Bir gecedir, yaman bir gecedir bu.
O derin gözlerin ne güzel, puhu!
Ahmet Muhip Dıranas
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder