14 Ağustos 2008 Perşembe

Bir Acı Seremoni...


...
....
......

Bir şarkıyı sözlerinden temizleyerek
savuruyor sesin
bugün öğrendiğim bir şeyi
yüzüne anlatıyorum
bak nasıl da anlatıyorum
Çiçeklerden Korkan
Kanatları Yolunmuş Bir Kelebeği

sen
sevgilim dedirtmeyen
yine de düşünülemeyen sevgilim
denilmeden
kibir kulesinden çalamadığım için
seni
hırsızı olamadığım için rüzgarların
boyunlarındaki serinliğin
şeriat hükmünce elleri kesilen
ben

yüzünü bir görgü kuralı gibi
taşıyorum
benim mırıltım kapıyı çalınca
uyuyakalan dudaklarını da
ovaların düzlüğünden koruyorum seni
duvar kağıtlarından ve bir bardak sudan

ben hatırlıyorum
sen ne zaman unutsan......

ayşe sevim

6 yorum:

eylem dedi ki...

hakikaten fotoğraf acıyı yansıtmış

çiçeklerden korkulmaz ki...

Adsız dedi ki...

Korku,
bir korku ki karışmış bu havaya
ve sükut
bir çığ gibi büyüyen düşüncedir...
şimdi her kımıldanış,usulca sessizcedir...

C.S.T.
Gece bir neticedir şiirinden 3 mısra


korkuya gelirsek,
aşağıya çook uzun bir yorum yapmıştım...

sildim...
neden dersin?

eylem dedi ki...

neden?

no name dedi ki...

ben sana soruyorum,sen bana.

ben şimdi uzun uzun yazacam.
sonra burası buna dokunur şurası şuna dokunur orası zülf-ü yare dokunur derken gene silecem,
sonra gene sana soracam...
neden?

Adsız dedi ki...

Bitme

Bitme! bak,içtim,yürüdüm,kederlendim
Denize girdim,üşüdüm,sana geldim

Düş bitmeden sen bitme
Bitmeden sevgi gitme

Bitme! bak,koştum,savruldum,hep örselendim
Cigara ziftlendim,illede seni sevdim
Uzaklarda öyle çok kederlendim.

Günler bitmeden bitme
Bitmeden hasret gitme

Bu yangın geceler,bu intihar
Gidersen paramparça yüreğimde ağıtlar
Bu dolunay gecenin göğsünü yarar
Benim göğsümde de sana geniş bir yer var.

Düş bitmeden sen bitme
Bitmeden sevgi gitme….

Yılmaz Odabaşı


yüreğine hayran olmamak elimde değil...evet sana karşı olan sevgimin ve saygımın en büyük özeti işte bu: HAYRANLIK...

no name dedi ki...

Ah,güzelim benim.
Canım Yağmur'um...

Yaradan, bazı yürekleri aynı madenden halk etmiş.
Yürekleri aynı madenden olan insanların bir araya gelen yürekleri, aynı potada erir ve bu eriyik bir tek yürek haline gelir.

Bu site de, kocaman bir pota ve bizlerin yürekleri aynı madenden mamül.Bu sitede hepimizin yürekleri eridi ve bir tek kalp olarak çarpmaya başladı.

O yüzden,birbirimizi sevmemiz,hayran olmamız,veya kızmamız çok doğal.

Bizler bir çok değişik bedenlerde atan tek bir yüreğiz...

O yüzden birimizin acısı hepimizi ağlatır,sevinci hepimiz aynı anda güldürür...

Bu yazı nasıl sonlandırılır,biri bana yardım etsin...

Hepinizi seviyorum...