BBO ADASI

Acıkanlar İçin

Yaratan, bazı yürekleri aynı madenden halk edermiş.
Yürekleri aynı madenden olan insanların bir araya gelen yürekleri, aynı potada erir ve bu eriyik bir tek yürek haline gelirmiş.
Bu site de, kocaman bir pota ve bizlerin yürekleri aynı madenden mamul.
Bu sitede hepimizin yürekleri eridi ve karıştı, bir tek kalp olarak çarpmaya başladı.
O yüzden, birbirimizi sevmemiz, hayran olmamız, veya kızmamız çok doğal.
Bizler bir çok değişik bedende atan tek bir yüreğiz...
O yüzden birimizin acısı hepimizi ağlatır, sevinci hepimizi güldürür...

Bizleri aynı potada buluşturan güce şükrediyor ve hepinizi seviyorum...

Maddeye o kadar aşık bir toplum olduk ki, manânın manasını bilen kalmadı.

Hiç kimse yalnız kalmayı hakketmez.
İçinde birazıcık sevgi taşıyan bir insan nasıl yalnız kalabilir?
Bence mümkün değil bu.

Paylaş insanoğlu,her şeyini paylaş.
Yalnızlık kader değil...

Gün olur ki ne gökyüzü para eder,
Ne deniz kenarı, ne bağlar bahçeler.
Gün olur ki ne kız, ne rakı, ne şiir,
Hiçbir şey insanı sarmaz, kandıramaz;
Her çeşmeden boş döner, elindeki tas.
Gün olur ki çıldırmak işten değildir
C.S.T

Önce melekler terk etti bizi,
Sonra masmavi düşler,
Öpüşler- gülüşler-çiçekler.
Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların,
Bundan böyle
Bizi her köşede
Bambaşka bir cehennem bekler..

İnsan oldum kaya oldum

İnsanda kaya oldum kayada insan

Havada kuş oldum kuşta gökyüzü

Soğukta çiçek, güneşte nehir oldum

Şebnemde parlayan şey

Kardeşçesine yalnız kardeşçesine hür

Paul Eluard

Seni aramam için beni uzağa attın!
Alemi benim, beni kendin için yarattın!

Ben bir kelebeğim...
Yarın öleceğim...
Kanatlarım emanetti...
Çırılçıplak gömüleceğim...

Sessizlik…
En güçlü sesim…
Rüzgâr benim nefesimdir…
Yalnızlık…
Zırhım…
Özgürlüğüm…
Miğferimdir…
Her yol karanlık…
Ama aşk benim…
Güneşimdir !

Bazen dinlediğim bir şarkı beni çarpıyor.
Ya saçlarım diken diken oluyor
Ya da gözlerim yaş doluyor.
O zaman o şarkı devamlı çalmaya ayarlanıyor ve o anki ruh durumuma göre araştırma başlıyor.

Yazdıklarım kimi zaman içimden o an geçen şeyler,
şu an gibi spontane dökülürler.
Bazen beynimde sakladığım arşivim devreye girer.
Zaman zaman internet denizine dalarım,derinliklerde dolaşır milyonlarca serseri mayın , yapışır üstüme çıkar benimle gün yüzüne.
Eser sahibi belliyse muhakkak ismini görürsünüz,anonim eserlere yapacak bir şeyim yok sağduyunuza güvenirim.
Ortaya çıkan şey tarafımdan paylaşıma değer bulunursa, sizlerle zevkle paylaşırım...
Fotoğraflarda, kendi çektiklerimi kullanmaya özen gösteriyorum.
Konuya uygun bir fotoğrafım yoksa arşivimde, o zaman internette fotoğraf paylaşım sitelerinden faydalanıyorum.

O, kanayan bir yaradan
veya gülümseyen bir ağızdan
yükselen bir şarkıdır...

Kum ve Köpük - 1926

"Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye,
zaman ki sana hasta oldu; incelikli haytasın.
Nüksederken raksına mahallenin maşallahı/eyvallahı,
güzelleş be oğlum! Şimdilik ölümüne kadar hayattasın.”