Üst katında çocukluğum...
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!
Allah'la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
Havı dökülmüş yerlerine yüzümün
Büyük bir aşk yamadım
Hayır
Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
Tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin Allah'ını bilirim bayım!
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
Süt içtim acım hafiflesin diye
Çikolata yedim bir köşeye çekilip
Zehrimi alsın diye
Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
İlahiler öğrendim.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!
Ben işte miraç gecelerinde
Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
Bir şiir aradım.
Geçen üç yıl boyunca
Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
Ülkem olmayan ülkemi
Kayboluşumu aradım.
Bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
Bir ters bir yüz kazaklar ördüm
Haraşo bir hayat bırakmak için.
Bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır.
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.
Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!
DİDEM MADAK
Senden...Eş, dost, herşeyden,
Elvedayı işittiğim o lüks viranemden,
Yavaş yavaş,
Azalarak..
Arkama bile bakmadan,
Kapıyı sensizliğin suratına çarpıp,
Çekip gidesim var bugün bu şehirden...
Tenime dokunduğun parmaklarından,
Annemin verdiği Hayat harçlıklarımdan biriktirdiğim,
O temiz duygularımdan,
Aşktan, meşkten..
Dünyanın sen varken en anlamlı,
Sen yokken acı veren herşeyden.
Çekip gidesim var bugün bu şehirden.
Ağlasam..
Ulan varya bir ağlasam,
Bir becerebilsem,
Tsunami gibi boşalırım bu şehire.
Dağların eteklerine biriken bulutlar gibi,
Ayrılırken bastığın kaldırımlar gibi,
Sonbahar gibi doluyum bugün.
Bir ağlasam herşey bitecek,
Bir ağlasam kalem yazmaktan vazgeçecek..
Bugün gidesim var,
Çekip gidesim var bugün bu şehirden.
Sağa baksam hüzün,
Sol/a baksam hepsen.
Yukarısı ölüm..
Ayağımın altında, dün.
Küfrüm var bugün,
Ağzıma kadar dolu.
Bir sövsem,
Ulan bir sövsem varya,
Ucu bana kadar değecek.
Edep görmemiş bir insanım bugün,
Yukarı bakasım var bugün,
Yerebasıp! .
Çekip gidesim var bugün, benden..
Okumam yazmam yok bugün,
İlkokul öğretmenimi bulup, ders veresim var.
İmami bulup öyle değil, böyle. Diyesim var.
Bugün..
Bugün orta parmağımı kalbime kadar sokup,
Seni kusasım var,
Bugün,
Çekip gidesim var, bu şehirden.
Hiç bir cümle seni anlatamaz bugün,
Tercüman olamam bugün ölümlere,
İntiharlarlarımı bugün sırtıma atıp istifa edesim var.
Dünyaya hakkını helal et diyesim,
Çekip gidesim var bugün..
Bugün pazar,
Bugün sen gitmiştin,
Bugün matematikçilere küfür etmiştim,
Bugün problemlerin hepsinde ben eksiktim..
2-1= '0'dı bugün..
İşte bugün sen çıktın hayatımdan.
Seni hayatımdan çıkardığım o sokakta,
Asla ben kalmamıştım,
Bir sıfır kadar hiçtim..
Tek sayılar Dünyanın başına gelebilecek en büyük felaketti,
Yalnız insanlar ise dünyanın en büyük gafleti..
Çıkartasım var kendimi bugün, bu hayat denen işlemden..
Kadir Zorlu
Fotoğraf; Enver Halefoğlu
5 Mayıs 2021 Çarşamba
''Öyle eksildik ki yaşarken; bize dokunan her şeyi eksiltiyoruz.
Yalanın gücü doğrunun güçsüzlüğünden değildir. Yalan
teşkilat kurmuş, doğru yalnızdır. Yalanın geleneği var, senin doğrunun her gün
yeniden yaratılması, her gün şafak çiçeği gibi yeniden açması gerek. Sen
yenileceksin, yenilmenin tadına
varacaksın, doğru yenilmeli. Yenilmeyen doğru yenmiş sayılmaz. Doğru yenile
yenile öyle keskin bir hale gelmeli ki,Yüz bin yıl su altında yıkanmış, düzelmiş çakıltaşı gibi.
Evin içinde bir oda, odada İstanbul Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm Çekmeye başladı, oltada İstanbul Bu ne biçim su, bu nasıl şehir Şişede İstanbul, masada İstanbul Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım Nereye gidersen git, orada İstanbul.
Saat Çini vurdu birden: pirinççç Ben gittim bembeyaz uykusuzluktan Kasketimi eğip üstüne acılarımın Sen yüzüne sürgün olduğum kadın Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi. Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman Sen tutar kendini incecik sevdirirdin Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa Yalnız aşkı vardır aşkı olanın Ve kaybetmek daha güç bulamamaktan Sen yüzüne sürgün olduğum kadın Kardeşim olan gözlerini unutamadım Çocuğum olan alnını sevgilim olan ağzını Dostum olan ellerini unutamadım Karım olan karnını ve önlerini Orospum olan yanlarını ve arkalarını İşte bütün bunlarını bunlarını bunlarını Nasıl unuturum hiç unutamadım Kibrit çak masmavi yanardı sesin Ormanlara ormanlara yüzünün sesi En gizli kelimeleri akıtırdı ağzıma Şu karangu şu acayip şu asyalı aşkın Soluğu kesen ağulayan ormanlarında Yaşadım o kısa ve korkunç hükümdarlığı Ve çarpıntılı yüreğim saçlarının akıntısında Karadeniz'e karışırdı ordan Akdeniz'e Ordan da daha büyük sulara Geceyse ay hemen tazeler minareleri Kur'an sayfaları satılan sokaklardan Ölüm bir çeşit sevgiyle uçar Ölüm uçar çocuk yüzlere Ben o sokaklardan ne kadar geçtim Damağımda dilinin yosunlu tadı Önce buğulu sonra cam gibi parlak sonra buğulu yine Bir takım tavşanları andıran bir takım su hayvanlarını Pazartesi günlerini ve haftanın öbür günlerini Yani salı çarşamba perşembe cuma cumartesi Bir başak ufak ufak bildirir Konya'yı O başakta o Konya'da seni ararım Ben şimdilerde her şeyi sana bağlıyorum iyi mi Altın ölçü çift ölçü ve altın karşılıksız Para basma yetkisini Fırat'ın suyunu Palandöken'i Erzincan'ın düzünü asma bahçelerin dibini Antalya'nın denizini o denizin dibini Beş türlü yengeç yaşıyan sularında Çağanoz adi pavorya çingene pavoryası ayı pavoryası bir de çalpara Bilinir ne usta olduğum içlenmek zanaatında Canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını Sen kalabalıkta bulup bulup kaybettiğim kimya Yokluğun gayri şurdan şuraya geldi Bir günler şölenlerle egemen ülkende Şimdi iri gagalı yalnızlıklar dönüyor N'olur ağzından başlıyarak soyunmaya Bir kez daha sür hayvanlarını üstüme üstüme Çık gel bir kez daha çıkıntılardan Çık gel bir kez daha bozguna uğrat Cemal Süreya
Günler geçer ve çalışır şafağın değirmeni, Kim bilebilir ki kimi, neyi eskittiğini?
Ben ne kadar önemserdim kendimi, hay Allah!
Sen ne kadar kumraldın aynalarda, hay Allah!
Temmuz tam bu işe göredir bana kalırsa,
Gel bağışlayalım birbirimizi...
Unut anılarla yüklü bir geçmişi Ne bir mektup ne bir haber Gelmesin ne çıkar, bekle beni Bekle beni döneceğim Bekle, yalnızca sen bekle beni. Bekle beni döneceğim, bırak Beklemekten usanmış dostlarım Oğlum, anam, yoldaşlarım Öldüğümü sansınlar benim Umudu kesip bir ateşin başında Beni yâd edip içsinler ama sen İçme sakın yürek acısı o şaraptan İnançla, sabırla bekle beni.
Bekle beni, döneceğim Tüm ölümlere inat bekle. Çünkü o büyük bekleyişin Düşman ateşinden kurtaracak beni. Bekle kızgın sıcaklar içinde, Karlar savrulurken bekle beni, Yalnızca seninle ben, ikimiz Ölümsüz olduğumuzu bileceğiz; O sırrı, o hiç kimsenin bilmediği. Kimseler beklemezken Beni beklediğini.
Pencereyi kapama
gök dolabilir içeri
sen neyi görebilirsin
ıslak bir bulutun ağışını mı?
Pencereyi kapama
kuş dolabilir içeri
sen neyi taşıyabilirsin
kırık bir dalın yükünü mü?
Pencereyi aç
soluğun çıksın dışarı
sen büyütmedin mi ciğerinde onu?
Kokusu hayatı yıkasın diye
Pencereyi aç
sesin sarsın dünyayı
duyulur elbet ta ötelerden
Yürek kendini tanır
Kar yağıyor, yine kar, yine kar, yine mahşer gibi kar.
Sanki güller içinde gülen taze kadınlar,
Bana beyaz buseler, beyaz buseler yollar;
Sanki güller içinde gülen taze kadınlar.
Bir rüya görür gibi gözümde sevinçler var.
Beyaz bir sükût işte: kar yağıyor, kar, kar, kar;
Sanırım ki uçuyor gözümde hatıralar.
Beyaz bir sükût işte: kar yağıyor, kar, kar, kar...
Cahit Sıtkı Tarancı
Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak.
Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok;
Yok bizi arayan, soran kimsemiz.
Öylesine karanlık ki gecemiz,
Ha olmuş ha olmamış penceremiz;
Akarsuda aksimizden eser yok.
No Name dostum sağ olsun, eskileri yad etmemize olanak sağladı bu güzel blogu ile...
Daha önce kendimizce senaryolar türetmiştik,gönlümüzde yaşatmıştık aradıklarımızı,bulamadıklarımızı,ve ansızın kaybettiklerimizi..
Vakit buldukça buraya gelip okuyorum tekrardan o yazdıklarımızı ve dediğim gibi "vay be" demeden edemiyorum, neler döktürmüşüz maşallah el birliği ile.
O güzel çalışmaları ve dostlukları burada tekrar yaşattığın ve yaşamamıza da fırsat verdiğin için bizlere de emeğin karşısında saygıyla eğilmek düşer no name, sağolasın.
Sevmek acı çekmektir, sevmemekse ölmek... Aristoteles
Papatya gİbİsİn
Seval'e sevgilerle
tek yÜrek
Yaratan, bazı yürekleri aynı madenden halk edermiş. Yürekleri aynı madenden olan insanların bir araya gelen yürekleri, aynı potada erir ve bu eriyik bir tek yürek haline gelirmiş. Bu site de, kocaman bir pota ve bizlerin yürekleri aynı madenden mamul. Bu sitede hepimizin yürekleri eridi ve karıştı, bir tek kalp olarak çarpmaya başladı. O yüzden, birbirimizi sevmemiz, hayran olmamız, veya kızmamız çok doğal. Bizler bir çok değişik bedende atan tek bir yüreğiz... O yüzden birimizin acısı hepimizi ağlatır, sevinci hepimizi güldürür...
Bizleri aynı potada buluşturan güce şükrediyor ve hepinizi seviyorum...
mor ışık
Kankama
aşka aşk
Maddeye o kadar aşık bir toplum olduk ki, manânın manasını bilen kalmadı.
Hiç kimse yalnız kalmayı hakketmez. İçinde birazıcık sevgi taşıyan bir insan nasıl yalnız kalabilir? Bence mümkün değil bu.
Gün olur ki ne gökyüzü para eder, Ne deniz kenarı, ne bağlar bahçeler. Gün olur ki ne kız, ne rakı, ne şiir, Hiçbir şey insanı sarmaz, kandıramaz; Her çeşmeden boş döner, elindeki tas. Gün olur ki çıldırmak işten değildir C.S.T
erkekler hep yalnız aĞlar
Önce melekler terk etti bizi, Sonra masmavi düşler, Öpüşler- gülüşler-çiçekler. Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların, Bundan böyle Bizi her köşede Bambaşka bir cehennem bekler..
A.S.İlkan
Kardeşime
İnsan oldum kaya oldum
İnsanda kaya oldum kayada insan
Havada kuş oldum kuşta gökyüzü
Soğukta çiçek, güneşte nehir oldum
Şebnemde parlayan şey
Kardeşçesine yalnız kardeşçesine hür
Paul Eluard
Allah ve İnsan
Seni aramam için beni uzağa attın! Alemi benim, beni kendin için yarattın!
Necip Fazıl Kısakürek
Seviyorum
insanlar
spor
fotoğraf
şiir
müzik
özgürlüğe kaçış
Selam sana göklerde dolaşan ruh. Özgürsün, gül gülebildiğin kadar ve ağla doyasıya...
Kelebek
Ben bir kelebeğim... Yarın öleceğim... Kanatlarım emanetti... Çırılçıplak gömüleceğim...
Sessizlik… En güçlü sesim… Rüzgâr benim nefesimdir… Yalnızlık… Zırhım… Özgürlüğüm… Miğferimdir… Her yol karanlık… Ama aşk benim… Güneşimdir !
Nasıl Yazıyorum
Bazen dinlediğim bir şarkı beni çarpıyor. Ya saçlarım diken diken oluyor Ya da gözlerim yaş doluyor. O zaman o şarkı devamlı çalmaya ayarlanıyor ve o anki ruh durumuma göre araştırma başlıyor.
Yazdıklarım kimi zaman içimden o an geçen şeyler, şu an gibi spontane dökülürler. Bazen beynimde sakladığım arşivim devreye girer. Zaman zaman internet denizine dalarım,derinliklerde dolaşır milyonlarca serseri mayın , yapışır üstüme çıkar benimle gün yüzüne. Eser sahibi belliyse muhakkak ismini görürsünüz,anonim eserlere yapacak bir şeyim yok sağduyunuza güvenirim. Ortaya çıkan şey tarafımdan paylaşıma değer bulunursa, sizlerle zevkle paylaşırım... Fotoğraflarda, kendi çektiklerimi kullanmaya özen gösteriyorum. Konuya uygun bir fotoğrafım yoksa arşivimde, o zaman internette fotoğraf paylaşım sitelerinden faydalanıyorum.
Eşime
Ben sende yaşıyorum, sen bende hüküm sürmektesin...
Halil Cibran
Şiir bir düşüncenin ifadesi değildir.
O, kanayan bir yaradan veya gülümseyen bir ağızdan yükselen bir şarkıdır...
Kum ve Köpük - 1926
Blog Arşivi
Ağır Roman'dan
"Savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye, zaman ki sana hasta oldu; incelikli haytasın. Nüksederken raksına mahallenin maşallahı/eyvallahı, güzelleş be oğlum! Şimdilik ölümüne kadar hayattasın.”
