Bir zamanlar sen vardın ya, ben böyle yok değildim.
Düşünürdüm, neyi mi? Hep seni odalarda,
Kimdi bana benzeyen baktığım aynalarda?
Senden başkası mıydı o sessiz beklediğim?..
Bir zamanlar sen vardın ya, ben böyle değildim.
Kim bilir ağlamayı, ölüp kendi kabrinde...
Sensizliği bu türlü benim kadar kim bilir?
Akşam karanlığında herkes gider, o gelir,
En sevdiğim çiçekler çürümüş ellerinde...
Kim bilir ağlamayı, ölüp kendi kabrinde...
Ya sensizlik ölmekse her gün bir başka türlü,
Ya bir şey olmamaksa, sen olmak o yerlerde.
Yaşamak nerde hani, yaşamak gücü nerde?
Bilinmez sensiz kalan yaşıyor mu, ölü mü?
Ya sensizlik ölmekse, her gün bir başka türlü...
Ümit Yaşar Oğuzcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder