geceler kül kokardı buralarda
dillerce ağıt gökyüzümüz
budandıkça coşmuştu ağrılarımız
dudaklarımız har
önce türküler çekip gitmişti suskun dillerimizden
sussak susulmuyordu ve bilseler nasıl konuşuyorduk
sonra salındı nazlı sularda şarabi karanfil
gün yandı yakıldı
bir kız çocuğunun kekeme tebessümü devrildi yanağından
kuşlarca rüzgar kuşlarca sonra
aktı gitti sönük saçlarımızda her ahraz ağustos
bir sıkım dokunuş ellerimizde yel toprağımız yaş bir eylül ey
çer çöp sel
yapraklarca sonbahar sonra
sonbahar yapraklarca
sussak susulmuyordu hem bilseler nasıl konuşuyorduk
ve hiç yorulmadan ölünmüyordu sonra
Orkide Tüccaroğlu
27.09 2009
