Her sabah saatin sekizinde
Aynı köşede bekliyor
Trenler geliyor
Trenler geçiyor
Yeşili solmuş mantosunun içinde
Kaybolmuş ince bedeni
Gözleri camsız pencere
Soruyor geleni gideni
Yaş kırk
Beden yorgun
Yürek kırık
Ben miyim o fotoğrafta
İnce bir gülümseme dudaklarımda
Dün gece kahkahalarla gülüyordum düşümde
Başıma gelecekleri biliyordum sanki
Kar yağıyor sandım birden
Meğer yapraklarmış
Yerden rüzgârla göğe savrulan
Ne acımasız ne yüreksizsin
Düşündün mü nelere sebepsin sen
Saint Michel Odéon Saint Germain
Nehir boyunca kitapçılar
Kaldırımda yüzlerce ayak
Kadın erkek çocuk yaşlısı genci
Beyaz siyah sarı her renkten insan
Sarhoş bir oğlan keman çalıyor
Çevresine aldırmadan
Ayın ardına gizlenme
Masalların prensesi
Yarı ışıkta bile mahzun yüzün
Bu ağacın altı yağmur uzanamazsın
Yirmi yıl geçmiş aradan
Büyümüş hüzün
Artık gezinemezsin o kıyılarda
Gidiyorum işte
Bavulum hazır
Vapurlar trenler evim olsun
Oostende'in denizi soğuk
Meyhaneleri sıcak
Yüreğim bu sıkıntıyı
Uzun sarı saçlarına gömecek...
Oostende-Belçika
Varlık Dergisi / Haziran 2002
Elif Su Alkan
