11 Kasım 2008 Salı
Penceresiz Kaldım Anne
hani benim sevincim nerede;
bilyelerim, topacım,
kiraz ağacında yırtılan gömleğim?
çaldılar çocukluğumu habersiz..
penceresiz kaldım anne,
uçurtmam tel örgülere takıldı..
hani benim gençliğim nerede?
ne varsa buğusu genzi yakan,
ekmek gibi, aşk gibi,
ah, ne varsa güzellikten yana,
bölüştüm, büyümüştüm.
içime sığmıyordu insanlar..
bu ne yaman çelişki anne,
"kurtlar sofrasına" düştüm..
hani benim direncim nerede?
hani benim övüncüm nerede;
akvaryumum, kanaryam,
üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
aldılar kitaplarımı sorgusuz..
duvarlar konuşmuyor anne,
ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
hani benim gençliğim nerede?
daha kapılmamışken rüzgara,
tatmamışken rakıyı,
şiire yeni-yeni başlamışken,
koştum, dağlara koştum;
daha öpmemişken hiçbir kızı..
yağmurları biriktir anne,
"çağ yangınında" tutuştum..
hani benim bilincim nerede?
Yusuf Hayaloğlu
http://www.youtube.com/watch?v=YuJrvyRYtY4&feature=related
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
sen nerdesin anne...
canım ya kıyamam
sen neredesin anne demiş
özlemiş annesini bende özledim annemi
kankacım olan var olmayan var niye yazıyorsun böyle şeyler
bu cümle çok tanıdık geldi bana :)
gerçekten güzel bir şiir dokunuyor insanın yüreğine
paylaştığın için teşekkürler ellerine sağlık...
Hımmm...!.,?
Bende çok özledim...
Evet kankacığım haklısın,
Olan var,
Olmayan var...
kankacım seni üzmek için demedim ben
kırdıysam özürdilerim
Yorum Gönder