18 Ağustos 2008 Pazartesi

gökte dans


Alabildiğine mavi,mavi de huzur...

10 yorum:

eylem dedi ki...

hayırlı olsun blog aktif hale gelmiş

gökte dans
bende orada bir kuş olmak isterdim
maviliklerde
gerçekten mavi insanı çok rahatlatıyor
teşekkürler

Adsız dedi ki...

ben de dün gece oradaydim sizin icin daha dogrusu bu blogu düsünerek havada birseyler karalamistim ama daha pc ye yazamadim. Pc ye gecirince insallah sizinle de paylasmayi bu baslik altindan isterim..

no name dedi ki...

katılımını heyecanla bekliyor olacağız...

Kaya dedi ki...

Cok degerli sitenin en büyük kankalari Seval ve Mavigun ablalarim, saygideger baskanim, pek degerli agabeyim No Name, sitenin en delikanli kizi Eylem, hayatinin en büyük sinavlarindan birisine hazirlanan Gökce, artik bir iskizi olan sitenin cilgin kizi Eda, kendini askin kollarina birakan agabeyimiz Onemlidegil, tatilde burayi unutmaya baslayan bilgi islem müdürümüz Fatih kardesim, coktandir haber alamadigimiz psikomuz Buket, pek kiymetli Ridvan Kardesim ve en son aramiza katilan sevgili arkadasimiz, genc müdiremiz Yagmur

Arkadas amma kalabalik bir aile olmusuz, yaz yaz bitmedi...
Neyse mevzu bu degil. Ön protokolden sonra gelelim mevzuya. Sizinle gökyüzünün maviliklerindeki yolculugumu kisaca paylasmak istedim. Baktim degerli dostum No Name de böyle bir baslik acmis sagolsun. Senin günlüklerden esinlendim herhalde 

17.08.08

Saatler 12:40`i gösterirken 10 dakika rötarli olarak Boeing 737`nin motorlari henüz hizlanmaya basladi. 3-C numarali koltukta oturmakta olan ben, kabin görevlilerinin standart ucus öncesi talimatlarini dinlerken, ne ilginctir sizi düsünüyorum. Allah`im nasil bir sevgidir bu :) Su elimdeki sarmasik saksisi nedeniyle cizilen karizmamdan hic bahsetmek istemiyorum. Ben bu satirlari yazarken ucak da yavas yavas piste yönelmeye basladi. Koltuklarimizi dik konuma getirdik, kemerlerimizi bagladik ve iste ucmanin en zevkli anina yaklasiyoruz. Hemen yan koltuktaki hemserimin dudaklarina bakilirsa, galiba icinden bütün bildigi dualari okudu hala da okumaya devam ediyor. Ve iste o an. Birkac saniye icinde insanoglunun en muhtesem icatlarindan birisiyle gökyüzünün sonsuz bosluguna adim atmak üzereyiz. Hizlanan pervanelerin gelen ugultusu “Az sonra seni koltuga yapistiracak sürate hazir misin?“ der gibi :) Caktirmayin ama cep telefonunu kapatmayi unutmusum. Hemen kalkistan önce caktirmadan kapattim, Allah`tan gören olmadi...

Su anda ayaklarimiz yerden kesildi. Yaklasik 3 saat 45 dakika sürecek olan ucusumuzun ilk dakikalarindayiz. Müsaadenizle bi yutkunayim, kulaklarim tikandi :) Hayirdir insallah, ilk dakikadan hava bosluguna girdik. Yanimdaki vatandasin ucak fobisi var sanirim, kendinden gecmis vaziyette. Su an itibariyle ucmanin en sıkıcı dakikalari basladi, ta ki inise kadar...
Su anda Avusturya semalarinda yaklasik 11 bin metre yükseklikte ve ortalama 800 km/h süratle yolculuk devam ediyor... Bu arada hostesler cicegime bayildi :) Hersey cok güzel de su iki koltuk arasi mesafe biraz daha genis olsaydi. Bacaklarim uyustu, bir de arada sarmasik zarar görmesin diye girmedigim hal kalmadi. Offf offf...

Saatler yerel saatle 16:20`yi gösterirken nihayet ucagimiz burnunu yere dogru egmeye basladi. Yaklasik 45 dakika sonra memlekete ayak basacagim insallah...

Millet toparlanmaya basladi. Dostlar bana da müsaade. Hostes abla da önümdeki tablayi kapatmam gerektigini söylüyor. 15 dakika sonra sılaya yolculuk bitecek insallah.

Bunu niye yazdigimi ben de düsünmüyor degilim. Sonucta ilk defa olmuyor bu yolculuk. Sanirim bizim sitenin büyüsünden etkilenmis olmaliyim.

Bir baksa ucusta görümsek üzere
Hoscakalin...

eylem dedi ki...

çok tatlısın Kayacım
çok teşekkür ederiz bizimle o anı paylaştığın için
ellerine ,yüreğine sağlık.

no name dedi ki...

Canım Kardeşim,
Hoşgeldin.
Yazdıklarını ben pek beğendim.çok güzeldi ve bir solukta okudum.
Devamını bekliyorum.
Uzun bir süre sonra vatan topraklarına kavuşan kardeşimin ilk günü nasıl geçti,ve ikinci günü.
Ne umuyor du nelerle karşılaştı?
Merak ettim yaa yazıver ne olacak.eline mi yapışır.
Seni seviyorum,iyi tatiller...

not;Kısacık tatilimde uğraşamam bu işlerle diyorsan kısa kısa notlar al dönünce uzun gecelerde yazarsın...

Adsız dedi ki...

hakkatten daha gelir gelmez antalya havaalanından terminale kadar bile yurdum insanı beni güldürdü. harikaydı yani, ama daha pc ye atmadım yazdıklarımı

atarsam ilk ağızdan buradan yayınlarım :)

Adsız dedi ki...

sevgili kayacım..
gerçeken biz kendimiz bile anlamıyoruz kendi ailemiz BBO ya duyulan sevgiyi..
belki çok kereler yaşadığımız bir olay bile olsa artık paylaşmak istemizle o olayı bile farklı algılıyoruz.

İnan ol yazdıklarında kendimi aynı
uçakta yolculuk yaparken hissettim..

hatta arkaya bakıp senin yanında Halil bey ve Esma sultan var mı diye bakacağım geldi..

kayacım sen ister vakit bulduğunda
istersen daha sonra yurdum insanınla yurdunda geçirdiğin günleri bizlerle paylaşırsın..
çünkü senin yazılarında ki mizahi yön o kadar güçlü ki bunu hem kendinden hemde bizden esirgmeolur mu?

iyi tatiller..
yurdunda güzel günler geçirmeni dilerim..

yolun izmit ten geçerse...
türk konuk severliği olan geleneğimizi unutmadık beklerim.
canım kardeşim...

Adsız dedi ki...

Kayacim iyi ki yazmis ve bizimle paylasmissin duygularini... Ben de hatirladim. Evet, evet aynen öyle olur, insan... O gecmek bilmeyen saatlerden sonra, dev ucagin kücücük tekerleklerinin vatan topragina ilk temas ettigi o an,insani saran rahatlama, yerini bulmusluk duygusu, bir an önce kacacakmis gibi aceleyle disaridaki yurt havasina kavusmak icin o kosturmaca... Cikarsin kapidan, hersey o kada bambaskadir ki her seferinde sasarsin... O isiklar, insanlar, toprak, gökyüzü, kokular büyüler seni... Gözün aydin, bak iste geldin! Vatanindasin.

Iyi tatiller kardesim, tadini cikar...

Adsız dedi ki...

Tesekkürler ablalarim

Bir gün hepinizle tek tek tanismak, konusmak en büyük hayalim

Yurdumdan manzaralari da gördügüm kadariyla sizinle paylasmak isterim tabi ki