11 Kasım 2008 Salı

Penceresiz Kaldım Anne


hani benim sevincim nerede;
bilyelerim, topacım,
kiraz ağacında yırtılan gömleğim?
çaldılar çocukluğumu habersiz..

penceresiz kaldım anne,
uçurtmam tel örgülere takıldı..
hani benim gençliğim nerede?

ne varsa buğusu genzi yakan,
ekmek gibi, aşk gibi,
ah, ne varsa güzellikten yana,
bölüştüm, büyümüştüm.
içime sığmıyordu insanlar..

bu ne yaman çelişki anne,
"kurtlar sofrasına" düştüm..
hani benim direncim nerede?

hani benim övüncüm nerede;
akvaryumum, kanaryam,
üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
aldılar kitaplarımı sorgusuz..

duvarlar konuşmuyor anne,
ve açık kalmıyor hiçbir kapı..
hani benim gençliğim nerede?

daha kapılmamışken rüzgara,
tatmamışken rakıyı,
şiire yeni-yeni başlamışken,
koştum, dağlara koştum;
daha öpmemişken hiçbir kızı..

yağmurları biriktir anne,
"çağ yangınında" tutuştum..
hani benim bilincim nerede?

Yusuf Hayaloğlu

http://www.youtube.com/watch?v=YuJrvyRYtY4&feature=related

4 yorum:

  1. sen nerdesin anne...

    YanıtlaSil
  2. canım ya kıyamam
    sen neredesin anne demiş
    özlemiş annesini bende özledim annemi

    kankacım olan var olmayan var niye yazıyorsun böyle şeyler
    bu cümle çok tanıdık geldi bana :)

    gerçekten güzel bir şiir dokunuyor insanın yüreğine
    paylaştığın için teşekkürler ellerine sağlık...

    YanıtlaSil
  3. Hımmm...!.,?
    Bende çok özledim...
    Evet kankacığım haklısın,
    Olan var,
    Olmayan var...

    YanıtlaSil
  4. kankacım seni üzmek için demedim ben
    kırdıysam özürdilerim

    YanıtlaSil